บทความ เรื่องการผจญภัยไปประเทศในยุโรป ตอนที่ 1
เมื่อต้นเดือนที่แล้ว ผมได้ รับจดหมายเชิญไปงานเลี้ยง ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของวงการเดินเรือของโลก จากสายเดินเรือ YANG MING LINE ชื่องาน ว่า 63.Eisbeinessen เมื่อวันที่ 4 พฤศจิกายน 54 เวลา 18.30 น. จัดที่ Congress Centrum Hamburg, Am dammtor, 20355 Hamburg จัดโดย สมาคมนายหน้าตัวแทนเรือแฮมเบอร์ก( The Hamburg Shipbrokers’ Association. ผมเป็นคนไทยคนเดียวที่ร่วมงานนี้ งานนี้ เป็นงานที่ชุมนุมสายการเดินเรือระหว่างประเทศ สายเดินเรือในประเทศ ตัวแทนบริษัทประภัยทางทะเล เจ้าของเรือ ผู้ให้เช่าเรือ เจ้าของท่าเรือประเทศต่างๆ และ ตัวแทนนายหน้า ส่วนใหญ่มาจากประเทศในทวีปยุโรป เช่น ประเทศ เยอร์มัน อิตาลี ฝรั่งเศส เบลเยี่ยม เนเธอร์แลนด์ เดนมาร์ก ออสเตรีย ฟินแลนด์ กรีซ ไอซ์แลนด์ ลักเซมเบิร์ก นอร์เวย์ โปรตุเกส สเปน สวีเดน มลอต้า ลิธูเนีย ลัตเวีย สโลวีเนีย สโลวาเกีย โปแลนด์ และ สวิตเซอร์แลนด์ ซึ่งประเทศเหล่านี้ก็เป็นประเทศในกลุ่มประชาคมยุโรป ซึ่งคนไทยถ้าเดินทางไปในประเทศเหล่านี้ อยู่ในสมาชิก Schengen visa จะต้องขอวีซ่า แต่เดี๋ยวนี้ ขอแค่ แชงเก้นวีซ่า (Schengen Visa) ซึ่งเหมาะสำหรับนักธุรกิจอย่างเราๆ ท่าน ที่ต้องการเดินทางไปยุโรป หลายประเทศอย่างต่อเนื่องกันในทริปเดี่ยว โดยสามารถยื่นคำร้องขอวีซ่า แบบเดินทางเข้า-ออกครั้งเดียว หรือ เดินทางเข้า-ออก หลายครั้งก็ได้ แต่ทั้งนี้รวมเวลาที่พำนักทั้งหมดแล้ว ต้องไม่เกิน 90 วัน ภายในระยะเวลา 6 เดือน โดยเริ่มนับตั้งแต่วันแรกที่เดินทางเข้าประเทศมในกลุ่มสัญญาเชงเก็น
การทำ Schengen Visa จะทำให้นักธุรกิจไม่ต้องเสียเวลายื่นวีซ่า ขอเข้าประทเศ กับทุกๆ ประทเศที่จะเดินทางเข้าไปเที่ยว มีเพียง Schengen Visa ก็สามารถเข้าได้ทุกประเทศที่เป็นสมาชิก Schengen สำหรับ Schengen Visa นั้น ให้ยื่นคำร้องขอวีซ่าต่อสถานทูตของประเทศที่ จะเดินทางเข้าไปเป็นประเทศแรกที่ผู้เดินทาง เดินทางไปถึงยุโรป ครั้งผมเริ่มเดินทาง ประเทศ เยอร์มัน ต่อไป เดนมาร์ก และ ไปจบที่ประเทศ เบลเยี่ยม ประเทศที่จะออก Schengen visa ให้คือประเทศเยอร์มัน งาน 63.Eisbeinessen นี้เขาจัดทุกปีมา 63 ปี แล้ว มีอาหารอย่างเดียวขาหมู 1 ชา ใหญ่ ๆ ให้แขกรับประทาน ท่านละ 1 ขา มีมันอบและผักกาดขาวนิดหน่อย ซึ่งเป็นอาหารประจำชาติ เยอร์มัน ผมได้ ถ่ายรูปให้ดูด้วย อันนี้มันต้นตำหรับของแท้ เขาต้องอบ ไม่ใช่ย่างอย่างที่บ้านเราทำกัน และเหล้า เครื่องดืมทั่วไป โดยเฉพาะ เบียร์เยอร์มันดื่มได้ ไม่อั้น พวกฝรั่งเขา ดื่มได้จนถึงตอนเช้า หกโมง มีห้องโถงใหญ่จัดสำหรับเต้นรำ ผมเป็นคนตัวแคะไปเลย เพราะ แขกที่มางานตัวสูง 2 เมตรทั้งนั้น ผมได้มีโอกาสเจอกับตัวแทนสายเดินเรือหลายสายมาก มีการแลกนามบัตรจนหมดกล่อง ผมได้คุยกับคนในวงการท้องทะเล หลายคนมาก งานปีนี้มีคนมาร่วม ถึง 5,000 คน มีคนร่วมงานเพิ่มขึ้นทุกปี ต้องจองล่างหน้า เป็นเดือน มิฉะนั้นหมดสิทธิ์ ค่าใช้จ่ายในการเลี้ยงคน ละ 75 ยูโร ถ้าต้องการดื่มอย่างเดียวไม่มีโต๊ะนั่ง ก็ตกหัวละ 35 ยูโร ยืนคุยกันอย่างสนุกสนาน
ผมได้วัดสถานการณ์เรื่องปัญหาเรื่องวิกฤตการเงินที่มาผลจากประเทศกรีซ คนเยอร์มันส่วนใหญ่ไม่พอใจที่เอาเงินภาษีของเขาไปช่วยประเทศกรีซ และคนเยอร์มันพบว่า สาเหตุที่ประเทศกรีซ ล่มสลาย เพราะ นักธุรกิจของชาวกรีซ ทุกคนไม่เสียภาษี ทั้งธุรกิจใหญ่ไม่ว่า บริษัทเรือขนส่ง ตัวแทนนายหน้าเรือ ร้านค้าอาหาร โรงแรม ไม่ตระหนักที่จ่ายภาษีให้รัฐบาล ค่านิยมของประชากรชาวกรีซ พยายามจะเลี่ยงภาษี ช้าราชการก็ไม่เข้มงวดในหน้าที่ ไม่ขยันในการจัดเก็บภาษีเหมือนกรมสรรพากรบ้านเรา แถมยังมีสวัสดิการเพียบแบบยุโรป จ๋า ฟรีค่ารักษา ให้เงินคนตกงาน รายรับไม่มี แล้ว รายจ่ายจะเอาที่ไหนจ่าย ผมก็ถามแล้วทำไมประชาคมยุโรป เอาประเทศนี้มาร่วม เขาบอกว่า มีญาติของชนชาวกรีซ และความสัมพันธ์ที่ดีกับรัฐบาล ประเทศกรีซ ใครบอกฝรั่งทำผิดพลาดไม่เป็น มางานนี้ก็เป็นข้อพิสูจน์แล้ว ตามจริงผมก็เคยเสนอในประชุมหอการค้าแห่งประเทศไทยว่า ภาครัฐบาลในเรื่องการจัดเก็บให้จัดเก็บให้ทุกสาขาวิชาชีพ ทุกวันนี้ คนที่รวยหลายคนคือคน ที่ไม่เสียภาษี โดยมีการธุรกิจแบบไม่เสียภาษีทั้งท่อ หรือ อาจจะเรียกว่าได้ว่า ไม่เสียภาษีตั้งแต่ต้นน้ำวัตถุดิบถึงปลายน้ำ สินค้าสำเร็จ มีผู้ส่งออกไม่ดียังไม่ยอมใช้ชื่อตัวเองส่งออก เพราะเขาหลีกเลี่ยงภาษี ทั้งระบบ อันนี้เป็นอันตราย และถ้าภาครัฐไม่สนใจเรื่องนี้ รายได้ของรัฐบาลก็จะขาดหายไปแล้วก็จะเป็น แบบประเทศกรีซ ที่หล่มสลายอย่างทุกวันนี้
ผมได้เจอบริษัทสายเดินหนึ่งหนึ่งได้บอกว่า สายเดินเรือสายหนึ่งถึงกับต้องขาดทุน และขายตึกของตัวเองในประเทศเยอร์มัน เพราะ สูญเสียลูกค้าที่เป็น freight forwarder เจ้า ใหญ่ เรื่องนี้ เป็นบทเรียนว่า ผู้ส่งออกไม่ควรผูกกับลูกค้าใหญ่เจ้าเดียว แล้ว พอใจ วันดีคืนดีท่านอาจจะเจอแบบนี้ ผมขอแนะนำให้ เปิดตลาดใหม่ ขยันเดินไปหาลูกค้า ผมพบว่า ค่าที่พักโรมแรมที่อยู่แถบท่าเรือประเทศต่างๆ จะถูกกว่าในตัวเมือง เพราะ เขาจะบริษัท กัปตันเรือ ช่างซ่อมเรือ ลูกเรือ มาใช้บริการเยอะและบ่อยมีการแข่งขันเรื่องบริการและราคาต่ำ ห้องก็สะอาด อันนี้ แนะเพราะ ช่วยให้ท่านผู้ส่งออกประหยัดมาก ให้พยายามเดินทางโดยทางรถไฟ หรือ รถไฟฟ้า และ เดินกับ เดิน ถ้าไปคนเดียว ถ้านั่งรถแท๊กซี่ ขอบอกว่า แพงมากๆ ระยะทางแค่ 20 กิโลเมตร ผมเสียค่าโดยสารรถแท๊กซี่ ถึง 2,000บาท แถมยังต้องให้ทริป กระเป๋าเดินทางใบใหญ่ก็ยกเอง ผมได้ ลองเดินทางโดยทางรถไฟ และมีปัญหาเรื่องต้องแบกกระเป๋าขึ้นบันไดสะพานลอย แต่ละชานชาลา ไม่มีรถเข็น และ ก็เจอปัญหาที่สถานีรถไฟ Central of Rotterdam เขามีตู้ขายตั๋วรถไฟอัตโนมัติ สำหรับ ประชากรท้องถิ่น และมีตู้ขายตั๋ว รถโดยสารประจำทาง รถไฟฟ้า แต่ไม่ใช่เราจะต้องไปห้องขายตั๋วที่ขายเฉพาะตั๋วรถไฟอย่างเดียว แถมยังมีการกดบัตรคิว ด้วย ผมได้เดินทางจาก Central of Rotterdam ไปที่ Central of Antwerp ค่าตั๋วราคา 880 บาท ระยะทางประมาณ 150 กิโลเมตร ผมต้องใช้เวลา 1 ชั่วโมง ผมได้ถึงที่สถานีเวลา 16.00 น . ตามตารางเดินรถไฟ รถไฟขบวนของผมจะต้องมาเวลา 17.55 น. ระหว่างที่นั่งรอ ประมาณ เวลา 17.00 น. ที่ชานชาลาที่ 4 ตามที่คนขายตั๋วบอกมา ปรากฎว่า ผมได้ยินประกาศเป็นภาษาฮอนแลนด์ ฟังไม่รู้เรื่อง ไม่ใช่ภาษาอังกฤษ ผู้โดยสารทั้งหมดที่ยืนและนั่งรอที่ชานชาลาต่างย้ายไปที่ชานชาลาที่ 3 ทั้งหมด ผมก็ได้ถามคนที่ย้ายไปว่า เขาประกาศอะไร ทุกคนบอกว่า รถไฟไม่เข้าชลาชาลาที่ 4 แล้วมีรถขบวนที่จอดอยู่ชานชาลานิ่งเป็นเวลานาน เราต้องรอที่ชานชาลาที่ 3 ผมไม่แน่ใจ อีก ผมก็เดินขึ้นไปถามคนขายตั๋ว ตอนแรก เธอก็บอกว่า เธอไม่ได้ฟังประกาศ แล้วเธอก็ดูที่เครื่องมือสื่อสาร ปาล์ม อย่างที่ร้านอาหาร MK ใช้เวลาเราสั่งอาหาร์ แล้วก็เธอโชว์ให้ผมดูว่า ในเครื่องของฉันยังไม่มีการเปลี่ยนแปลง แทนที่เธอที่โทรถามคนประกาศ ก็ไม่ แล้วเธอก็บอกผม ยืนรอที่ตรงกลางระหว่างชานชาลา ที่ 3 และ ที่ 4 เมื่อไรมีรถไ/ฟขบวนไหนมาถึง
เวลา 17.55น ที่ไป Antwerp ก็ขึ้นไปเลย ปรากฎว่า เวลา 17.58 น. มีรถไฟขบวนเข้าชานชาลาที่ 3 มา ป้ายที่ชานชาลาก็แสดงเวลา และสถานีปลายทางเป็น Central of Antwerp แล้วผมก็โดดขึ้นทันที ผมได้เขาไปนั่งเก้าอี้ที่ว่างกับชายคนหนึ่งเล่นคอมพิวเตอร์ในรถไฟที่นั่งอยู่แล้ว ผมถามว่านั่งได้หรือเปล่า ชายคนนั้นก็บอกว่าว่าง นั่งได้ ทันใดนั้นรถไฟทั้งขบวนที่ชานชาลาที่ 4 ที่จอดนิ่ง ก็ ออกพร้อมกับรถไฟที่ผมขึ้น พอรถไฟของผมออกจากสถานีสัก 5 นาทีก็มีผู้หญิ่ง 2 คนเดินมาแล้ว โวยวายดัวทั้งขบวนว่า ผมกับผู้ชายคนที่ผมนั่งด้วย แย่งที่เขา เธอสองคนซื้อตั๋วที่จองล่วงหน้า และตั๋วเธอก็ระบุเลขที่นั่งของเธอ ผมและผู้ชายที่นั่งข้างก็ตกใจและลุกขึ้น มาตอนนี้ผมมารู้ว่า ไอ้หนุ่มคนที่นั่งข้างผมมันไม่ได้จ่ายค่าตั๋ว แล้วก็มีผู้โดยสารอื่นอีก 3-5 คน ก็โวยวายว่า ขอดูตั๋วผมและบอกผมว่าผมขึ้นรถไฟผิดขบวน แล้วก็ข่มผมว่า ระวังนะ เดี๋ยวนายตรวจตั๋วมาเจอ ผมต้องเสียค่าปรับอีก 2400 บาท ผมงง ไปหมด มาตอนนี้ผมเพิ่มรู้ตัวว่า เรานั่งผิดขบวน แต่โชคดีไปปลายทางเดียวกัน ผมก็ได้แต่เดินไปเดินมา เราจะทำอย่างไรดีไม่มีที่นั่ง ที่สุดก็เห็นห้องเล็กและมีเก้าอี้เล็กๆ ที่หน้าประตูทางออก แล้วติดป้ายห้องให้สูบบุหรี่และโทรศัพท์ได้ พอนั่งแค่ครึ่งชั่วโมง ก่อนที่จะถึง คนผู้หญิงที่โวยวายผมยังมาลาวีผมที่ประตูทางออก แล้วบอกว่า ผมโชคดีที่ไม่เจอนายตรวจ และ ยังได้นั่งรถไฟเร็วกว่า ขบวนที่ผมจอง ผมได้แต่บอกว่า หนูไม่รู้ มีอีกเรื่องแปลกคือ ผมนั่งรถไฟข้ามประเทศจากประเทศเนเธอร์แลนด์ มาประเทศเบลเยี่ยมโดยทางรถไฟ ไม่ต้องผ่านคนตรวจเข้าเมือง และเห็นรถขบวนไปสิ้นสุดที่ประเทศฝรั่งเศส ฟังดูแล้ว มันสนุกตื่นเต้นไม๊ครับ ไว้เล่าต่อฉบับหน้า
หยก แสงตะวัน
